Marinus den Oudsten
14 juli 1924 – 29 december 1944
Omgekomen in Kamp Neuengamme bij Hamburg
Marinus den Oudsten
14 juli 1924 – 29 december 1944
Omgekomen in kamp Neuengamme bij Hamburg
Ondergedoken maar tijdens het zwemmen opgepakt door de landwacht
Marinus den Oudsten (roepnaam Rinus) zit ondergedoken bij D.J. Meinen ‘Seins’ Lintelo 203 (nu Seinsdijk 1). Hij behoort tot de velen die de verplichte Arbeitseinsatz ontduiken. In de buurt zitten meerdere onderduikers, die ook onderling contact hebben. Rinus gaat bijna dagelijks zwemmen in de “Bombaeke” (de Slingebeek) die vlakbij de boerderij stroomt, vaak alleen, soms ook met anderen uit de buurt. Boer Meinen is daar fel op tegen, hij vind het veel te gevaarlijk. Keer op keer waarschuwt hij Rinus om dit niet te doen.
Op zekere dag komt er plotseling een auto die de weg indraait en bij boerderij ‘de Goosen’ (nu Beunkdijk) stopt. Er stappen twee landwachters uit die op zoek zijn naar onderduikers. Ze vangen daar echter bot. Even later lopen ze richting Slingebeek, waar ze enig rumoer horen. Daar treffen ze een groepje jonge mannen aan die er aan het zwemmen zijn. Eén van de landwachters houdt de groep onder schot, terwijl de ander de auto ophaalt. Plotseling stuift de groep uiteen en rent alle kanten uit. Uiteindelijk is de buit één onderduiker en dit is Rinus. Het gaat dus toch mis, hij wordt opgepakt.
Nadien heeft niemand meer iets van hem vernomen, totdat zijn ouders in april 1945 bericht ontvangen dat hij op 29 december 1944 omgekomen is in kamp Neuengamme. Als ‘Todesursache’ wordt ‘enterocolitis’ vermeld (Ernstige ontsteking van de dunne en dikke darm).
Jan Tolkamp schrijft in zijn memoires “Hoe beleef en overleef je een concentratiekamp” over de Kerst in Neuengamme:
Kerstmis 1944
Het zogeheten Weihnachten is in Duitsland een groot feest. Ook wij zouden daarvan profiteren. We hoefden niet te werken en kregen ’s middags i.p.v. een halve liter koolsoep, een liter snert zo vet als spek. We begrepen wel dat onze darmen dat niet verdragen konden. Maar je hebt honger en neemt elke keer een paar lepels vol, zodat het tegen de avond toch op was. De tweede kerstdag kregen we macaroni, ook vet. Je begrijpt het al: binnen de kortste keren werden de mensen ziek, ze kregen zware diarree en nog voor nieuwjaar stierven veel mensen…
Vermoedelijk is Rinus het ‘Kerstdiner’ in Neuengamme fataal geworden is.
Bronnen:
Erna Wevers-Meinen, kleindochter van D.J. Meinen
Fam. Den Oudsten, Groot-Ammers
Theo Stronks: Landbouwer, Varsseveldsestraatweg
Tom Visser: Onderduiker bij Wevers Beunkdijk
Jan Tolkamp: “Hoe beleef en overleef je een concentratiekamp”
Archief: ©Nationaal Onderduikmuseum Aalten